مادرانه هایم برای تو

امروز دخترم سی و سه روزش شد اصلا فرصتی برام نمیذاره که بیام و بنویسم یا عکس بذارم... با اینکه همیشه و از بچگی عاشق نوزاد بودم و آرزوم بود مامان بشم تازه میفهمم از فکر تا عمل بعضی وقتا که رها دل درد میگیره و هر کاری میکنم آروم نمیگیره وقتی اشکا صورت کوچولوشو خیس میکنن و چشمای معصومش ازگریه پف میکنن اونوقته که حس میکنم کم آوردمو میشینم حسابی باهاش گریه میکنم! و اما تجربیاتم از اولین ماه بچه داری: لباس: اگه الان برگردیم به عقب و من بخوام لباسای سیسمونیمو از اول بخرم صد در صد به جای این همه سرهمی که نو نو کوچیک شدن از این چند تیکه ها میخریدم... سرهمی های سایز صفر درست سر دو هفته برای رها کوچیک شدن... دخترم با وزن سه کیلو و دویس...